Маё першае фотапаляванне

Для таго, каб прачнуцца а чацвёртай гадзіне раніцы, павінна быць вельмі моцная матывацыя. Асабліва – калі ты “сава”.

Але калі ты прыязджаеш у Краснаборскую школу фатаграфіі і даведваешся, што ёсць магчымасць паздымаць раніцах дзікіх жывёл, то такая матывацыя з’яўляецца імгненна.

Раней я ў асноўным займалася партрэтамі. Гэта мой любімы жанр фатаграфіі. Таму так склалася, што сапраўды моцнага тэлеаб’ектыва я на свае вочы нават не бачыла.

Сёння мне вельмі пашанцавала: ініцыятар школы фатаграфіі Сяргей Плыткевіч не толькі ўзяў з сабою ў ранішнюю вандроўку, але і аб’ектыў свой прапанаваў.

Шчыра кажучы, як толькі я ўпершыню узяла яго ў рукі, то амаль што ўраніла.  Ён быў  вельмі цяжкі. З “палціннікам” не параўнаеш. Але адразу з’явілася надзея, што мы ўбачым нешта цікавае.

Пакуль ехалі, я спрабавала зразумець, чым мяне і іншых фатографаў так прывабліваюць здымкі жывёл?

І толькі пасля першых кадраў я ўсвядоміла, што ў працэсе працы ты спачатку адчуваеш  зачараванне і яднанне з прыродай, а потым – моцны прыліў адрэналіну. Ты ў захапленні ад кожнай хвіліны фотапалявання. Можна чакаць сустрэчу з жывёламі гадзіну, а можна цэлы дзень, але чым складаней атрымаць прыгожы кадр, тым вышэй яго каштоўнасць!

Вось мой першы фотапаляўнічы здымак: стада аленяў было даволі далёка ад машыны.

Гэтая алянуха аказалася крыху бліжэй.

Яшчэ дзве самкі аленя выглядаюць з-за пагорка.

Журавы кормяцца.

А гэта тое, чым я займалася раней – партрэт. Не чалавека – маладой лані! Уяўляеце, якія ў мяне былі адчуванні, калі пашанцавала зрабіць такі здымак?!
Я раю кожнаму фатографу  хаця бы аднойчы ў жыцці паспрабаваць фотапаляванне.

Адна з найлепшых для гэтага мясцін  Беларусі – заказнік “Чырвоны Бор”. Маляўнічая прырода, чыстае паветра, мноства жывёл, птушак і цудоўны настрой. Прыязджайце – не пашкадуеце!

Марыя Зіганорава, фота аўтара

Крынiца: planetabelarus.by